-Merhaba, benim adım çatal, salatalar, tatlılar ve doğranmış gıdalar benim sayemde yenir. Çok kibar ve becerikli bir aletim. İnsanlar ben olmadan sofraya oturmazlar.

-Merhaba, benim adım kaşık, çorbalar, hoşaflar ve birçok sıvı gıda benim sayemde tüketilebilir. Çatala göre biraz kabayım ama bende sofranın en temel parçalarından biriyim.

-Merhaba, benim adım su bardağı, su, süt, çay, meyve suyu gibi içeceklerin içilmesini sağlarım. Her sofrada yerim vardır.

-Merhaba, benim adım peçete, bende sofraların bir parçasıyım artık. Çocukların yakasındayım, kirlenen masaların kurtarıcısıyım, çatalıda, kaşığıda, bardağıda, agızlarıda ben siler temizlerim.

-Merhaba benim adım corba kasesi...

-Merhaba benim adım tuzluk...

-Merhaba benim adım kepçe...

Bütün mutfak eşyaları konuşup tanıştı. Hepsi birbirini tanıdı sevdi. Sonra farklı bir ses duyuldu.

-Hepinizi dinledim. Siz çok basit ve klişesiniz. İnsanların karınlarını doyursanız bile ruhlarına acı çektirisiniz. Yetersizsiniz. Sanattan ve estetikten uzaksınız. Renksiz ve zevksizsiniz...

  Sofradaki tüm eşyalar şaşırmıştı. Hep bir ağızdan sordular;              -Pardon ama siz kimsiniz? Yabancı gurur ve tependen bakarak şöyle seslendi;

-Benim adım şamdan. Benim üzerime mum koyarlar. Karanlık sofralara loş bir ışık yayarım. Romantik bir yemeğin vazgeçilmeziyim. Ben ki...

Sofradakiler hep bir ağızdan;

- Sen yabancısın, bizim soframızda yerin yok. Geldiğin topraklara geri dön, dediler.

Şamdan kibrinden düşüp kırıldı. ...