Su içene yılan bile dokunmaz demiş atalar

Dokunmayan kalmadı bize

Bir yudum su içmeye, hayat bulmaya gelmiştik oysa dünyaya

Bir rahat bırakmadılar

Dişlenmemiş, zehir zerk edilmemiş bir yer kalmadı tenimizde

Kanattılar her yanımızı İstediklerini aldılar bizden

Esir bedenlerimiz köle oldu onlara

Etimizi, emeğimizi, ülkümüzü, ülkemizi ne varsa aldılar

Ne istedilerse aldılar yine de yetmedi onlara

Tırmaladı durdular zayıf düşmüş göğsümüzü

Çok içeri daldılar, çok içeri,

Bilemediler orada ne olduğunu

Zira onlarda olmayan bir şey vardı göğsümüzde

Belki esir ve zayıf bedenlerimiz çaresizdi

Lakin yüreklerimiz bomba yeri

Ve an geldi patladı yürekler

Ne dost kaldı ne düşman ne de kendimiz

Yasa böyleymiş;

Ne zalime ne mazluma yar olmadı dünya

Hepsi silinip gitti

Geriye sadece yasalar kaldı;

Birde şiirler

…