Gözlerin gelir aklıma
Kasvetli bir akşam üstü
Gözlerin, gülüşünden daha beter
Acıtır yüreğimi.
Bir fırtınadan arta kalmış gibi
Sarar benliğimi soğuk duvar
Yorgunluk çöker omuzlarıma
Hayatımdaki dalların
Ne kadar zayıf olduğunu gördükçe
Büyük bir gürültüyle
Devrilesim gelir.
Zaman ardına bakmadan akar
Bir ırmak gibi katılır ummanlara
Söz biter
Yazı biter
Yaz biter
Kış gelir
Sokak lambaları söner
Ve
Ansızın bir şair ölür gecenin yarısında
Ömrümün dalları sallanır durur
Yapraklara hazan değer
Bir yokluk kaplar bedenimi
Vurur hançeresini zaman göğsüme göğsüme
Şimdi bıçkın delikanlılar bile
Ağıdını içine gömmektedir
Zaman hiçbir ağıdı susturmaya yetmez.
Kalk sen ey benliğim!
Doğrul
Dimdik tut başını
Ne fırtınalar gördün hayatında
Ne çınarlar devrildi gözleriyin önünde
Biliyorum
Ölüm olsa alır götürürdü seni
Ya ihanet
Kimse ihanetle yürümek istemez.
Yine de
Sabırla bileyle yüreğini
Bırak acıların şehla şehla aksın
Bırak yol arkadaşların
Seni yarı yolda bıraksın
Sen ölmedikçe
Yollar senin
Yürek senin
Tek galibin Allah olduğunu bilerek yürü
Yürü ki ömrün destanlarla dolsun
Yürü ki yürüyüşünle alem dirilsin.