NE DE OLSA VAKİT ÇOK DAR.                                            27.07.2016

 

Duydun mu? O bankın üstündeydin hani!

Saçına yıldızlar konmuştu da,

Sen daha bir durgun, düşünceliydin.

Üzerindeki yükün azda olsa farkına varmıştın aslında.

 

Geriye dönmek isterdi zaman zaman o ürkek bakışların,

Ama aldığın nefes,

Nefes değil, bir zulümdü sana.

Daralırdın, hemen kalkmak ister,

Koşa koşa ıhlamurların altından,

Köhneleşmiş ahşap evinin kapısını aralayıp,

Yatağın üstüne atmak isterdin öylece.

 

Kolay değildi tabi ki,

Yılların yükünün verdiği hasar.

Ne bir ah diyebildin ne de intizar.

Sustun öylece,

Buğulanmış gözlerinden süzülen yaşlar,

Yaşlar düştü yerlere.

Yerler oldu tövbekar!

 

Kaçmak istedi toprak ama nafile.

Toprağa sinen firari ahlar,

Yatkıda yaktı toprağı.

Ama anlamadı ağaçtaki kuşlar!

 

Ah kuşlar! Çalmayın artık o hüzzamı!

Çakmasın ne olur kıvılcımlar.

Kıvılcımlar olmamalı yaşlı yürekte.

Ne de olsa vakit çok dar.