MAİ VE NUR
Ben sendeyim uzun gecelerde,
Geceler bende, gerçek olmuş düşlerde,
Düşler de gökte mai derinliklerde,
Kaybolup gitmiş düşüncelerde.
Düşün karanlığın ortasında ışır gibi,
Yay dört bir yana ışığın dağılsın.
Sakın düşürme göz kapaklarını,
Hep parlasın gözlerin mai derinlerde.
Parlasın gözlerin zulme inat.
Mazlum sana hasret,
Bekliyor koca bir vuslat.
Bir la çıksın o ıtır dillerden,
Zulmün karşısına dikilsin, hey hat!
Susma! Gecelerin boğsun karanlıkları şafağa,
Şafakta seni bekler bir garip kargaşa.
Kargaşanın doğumu götürürde İlaha,
İlahına secdeye var mı dermanın?
Dermanını ara gündüz ve gece,
Kalem, kitap, satır, hece,
Aç gözlerini bir bak, dinle!
Sesleniyor Rahman! Cibril ile.
Önce OKU, sonra KALEM’LE,
Kalemle birle! Rabbinin ismi ile!
Bir olup da okuyabilirsen!
Derman sendedir sırt çevir iblise.
Vahiy Cibril’de, vahiy sende,
Muhammet’in ümmeti vahiy sende,
Açıp okumak gerek tertil ile,
Tertili hayata yay sevgi ile.
Sevgin varsa dermanın şahlanır.
Gecelerin gündüze, sabahlara varır.
Mai döner beyazlarla nurlanır.
O nuru taşıyan her an onurlanır.