Bize kalan sadece susmak değildi elbet,

Kirlenmiş yüzlere konuşmalıydı kelimelerimiz.

Yazmalı, anlatmalıydı kalemlerimiz.

Ve bize kalan sevdayı sırtlanıp yürümekti.

Tekti hedefimiz,

Yalın ve sade,

Açık seçikti ayetlerimiz,

Yönümüz, değerlerimiz ve kıblemiz.

Bize kalan tek olmaktı elbet,

Tek vücut, tek akıl.

Tek mısraydık elbet,

Uç uca eklenen şiirdik.

Mısra, kafiye ve kifayet.

Ve bize kalan ışık olmak,

Işımak ve ilerlemek, 

Durmadan hep ilerlemek,

Yanmak, narında nur olmak,

Ve secdelerinde yok olup son bulmak.

Ve bize kalan selamdı elbet.

Firdevsin pınarlarında bir şerbet.

Şehadetin damlasını toprağa serpmek,

Ve arşlarda kuş olup gezmek,

Bize kalan sendin elbet,

Sevgine susayan dillere bir ırmak,

Sesimize seda, derdimize deva,

Bize kalan selamdı cenneti-ala da, 

Selam!